Ik ben even binnengewipt bij Cornelis, na een sessie met mijn hapotherapeute Marie-José. Ik neem even de tijd om te genieten van mijn eigen gezelschap. Wat leuk zo een spontane actie in een drukke agenda. Ik heb mezelf voorgenomen meer ruimte te creëren om weer te gaan schrijven, dus ik dacht voordat ik me onderdompel in mijn vrijwilligerswerk bij U-Centraal, trakteer ik mezelf eerst op een heerlijk bakkie. Te midden van de drukte vind ik een laatste plekje aan de stamtafel. De tafel staat vol gekleurde kopjes met gouden oren, hippe verbena thee, kaarsen, kitscherige Mariabeeldjes en een bordje met Enjoy! Een leuk horecazaakje waar de grenzen tussen horeca en retail vervagen. Ik word vrolijk van dit zaakje en geniet van de goeie koffie met de smaak van laurier, precies zoals ik het lekker vind.
Ik vertelde Marie-José vandaag over hoe het met me gaat. De ziekenhuisuitslagen zijn stabiel en ik duik weer vol enthousiasme in het dagelijkse leven. Het is fijn om weer actief bezig te zijn in de maatschappij en mijn steentje bij te dragen. Ik geniet ervan om weer spelend te ontdekken waar ik warm voor loop en mijn talent in te zetten. De creativiteit stroomt weer. Zo was ik maandag bij een brainstorm voor het openingsfeest van het Wolderhuus en heb ik al allerlei lijntjes uitgezet. Dat is wat ik goed kan. Het organiseren en plannen geeft me energie. Maar ik realiseer me ook dat een gezonde balans belangrijk is. Soms kan ik zo opgaan in waar ik mee bezig ben. Zo zat ik gisteren nog tot na 12 uur ’s nachts aan mijn spirituele kompas voor mijn opleiding te werken, maar hij is af en ik ben er blij mee. Voor nu tenminste, want alles is nou eenmaal altijd in ontwikkeling. Zaterdag ga ik ‘m presenteren.
Terug naar mijn haptotherapeute Marie-José. Ons gesprek draaide om ruimte en hoe belangrijk dat voor me is. Ik wil meer ruimte maken voor dat wat er van binnen naar buiten wil stromen en daar creatief vorm aan geven. Ik besef dat ruimte cruciaal is voor mijn welzijn. Lege ruimte. Ruimte om te creëren, te ontdekken en vooral ruimte om te schrijven. Deze blog is daar een voorbeeld van. Het is mijn manier om met taal, muziek en beeld mijn innerlijke wijsheid vorm te geven.
Op de behandelbank bij Marie-José werd ik aangeraakt. Als mijn lichaam wordt uitgenodigd om te gaan praten ontstaan er altijd bijzondere dingen. Ik ben altijd verrast. De verhalen in mijn hoofd ken ik wel, maar aanraking opent bij mij deuren. Samen gaan we op ontdekkingsreis, via aanraking, gesprekken en symbolen. Samen met haar doorgrondde ik mijn gevoelens over een vriendschap. We maakten een metafoor van een brug, een brug die ons verbindt als mens tot mens. Maar soms lijkt het alsof de brug aan één kant is opgehaald, waardoor het moeilijk wordt om de verbinding te behouden. Dit gaf me een gevoel van machteloosheid, maar tijdens onze sessie besefte ik me iets belangrijks: want wat als ik ook een deel van die brug bezit?
Met dat inzicht en nieuwe perspectief pakte ik mijn kracht terug. Terwijl mijn haptotherapeute mijn dijbeen masseerde, voelde ik de frustratie wegvloeien. Bij haar vraag: “hoe zou het voelen als je hart open zou zijn?” kwamen er geen woorden maar ontstond er ruimte en kwam er een stroom op gang die er voor zorgde dat mijn lichaam een verhaal ging vertellen. Het grappige was dat terwijl zij wreef de zon ging schijnen in mijn hoofd, ondanks dat er aan de externe situatie nog niets was veranderd. We deden dit samen. Het was een innerlijke transformatie, die nieuwe ruimte creëerde.
Het resultaat was dat ik me krachtig voelde, met stevige benen en een open bovenlijf, verbonden met mezelf en open voor de ontmoeting met de ander. Ik voelde me krachtig in mezelf, zonder mezelf te verliezen – geworteld en stevig, maar tegelijkertijd open en zacht vanuit mijn hart. Deze liefdevolle, vrouwelijke kracht maakt mij menselijk. En is dat niet precies wat we nodig hebben in deze wereld? Een beetje meer menselijkheid?
Een wereld waarin we open blijven naar elkaar is essentieel. We hoeven niet altijd hetzelfde te denken maar we kunnen er wel voor elkaar zijn, door dik en dun, in voor- en tegenspoed. Het is te gemakkelijk om contacten te verbreken en relaties te beëindigen. We sluiten onszelf af, maar dat is uiteindelijk niet bevredigend. Gemeenschap geeft juist betekenis en vreugde. Samen staan we sterk, niet omdat we hetzelfde denken, maar omdat we bereid zijn er voor elkaar te zijn, in goede en slechte tijden. Stef Bos schreef een prachtig nummer over de kracht van verbondenheid, luister maar.